De meeste van ons zullen gelijk reageren; “ik ben….. en ik doe….. en ik woon… en ik heb een …. en hier houd ik van….”
Dat is een lijstje. Een regel van woorden die wij voorzichtig en beschermd met ons meedragen. Het geeft ons een ‘vals gevoel’ van bestaansrecht. Ik zeg vals omdat we eigenlijk geen lijstje nodig hebben vanuit het punt waar we echt vandaan komen.
We dragen onze identiteit, gedragingen, houdingen en woorden alsof dat hetgeen is wat de waarheid is. We refereren er een paar keer op een dag naar. We worden ermee wakker, we vertellen het aan de wereld, aan bezoekers, aan passagiers, aan collega’s. We herhalen het rollenspel vooral als we bij familie zijn. Want die houden ons helemaal strak in het gareel, zodat niemand een identiteitscrisis krijgt in de familie als jij besluit om jezelf eens anders te gaan bekijken.
Daar houden mensen niet van. We willen gemak, weten waar we aan toe zijn en het leven beleven als een streep. En dan uiteindelijk uitkomen bij de dood of een ervaring die ons wakker schudt. Het wakker schudden is het hoofd die anders gaat kijken. We krijgen te maken met een shift in perceptie, wat in Universele taal een wonder heet. We ervaren ergens in de diepte een lichtpuntje. Een ander gevoel dat we waren vergeten, maar nu zomaar hier tevoorschijn komt. Je herkent het meteen. Je wist dit! Je kent dit!
Bij het volgende familiebezoekje zit je aan de welbekende tafel maar het voelt anders. Je wordt je ineens gewaar van andere zaken. Je stelt jezelf de vraag; “was dit er altijd al?”
Je hoort de zinnen die er gezegd worden. Het continu gepraat van de mensen aan de tafel om de stilte maar niet te laten vallen. Misschien zie je je moeder of vader ineens heel anders. Het zou zomaar eens kunnen. En wat een geschenk is dat. Een shift in perceptie. Zo aan de eettafel.
Je stelt andere vragen en de meesten kijken je aan of het wel goed met je gaat? Je besluit om naar huis te gaan.
En daar, bij het kaarslicht, besluit je om een notebook te pakken en de volgende vraag te stellen:
“Wie ben ik?”
En dan zijn we op een wonderlijke, gouden plek aangekomen. Omdat we in die staat van bewustzijn alles willen en kunnen bevragen. We kunnen alles opengooien wat we jarenlang goed dichtgemetseld hebben. We durven naar patronen te kijken die zichtbaar voor ons bewustzijn zijn. We zien waar we geen geweten op hebben zitten en we kunnen onze waarden aan het licht brengen. Wie ben ik?
Dat is een vraag die je elk moment van de dag aan jezelf mag vragen, omdat je ten eerste energie bent die steeds vanuit zichzelf automatisch verandert. Die alleen maar kan veranderen. Die pulseert. Die resoneert. Die voelt en altijd beweegt. Dus dat betekent dat jouw ‘persona’ ook mee wilt bewegen, mee wilt ontdekken, open wilt breken en zichzelf steeds nieuwsgierig opnieuw wilt uitvinden. Daar waar het avontuur ligt. De volheid van het leven. Nieuw. Elk moment nieuw zijn.
