Thanks for the experience! – Michèle Mathezing

[vc_row][vc_column][dt_fancy_title title=”Thanks for the experience! – Michèle Mathezing” title_size=”big” title_color=”custom” separator_color=”custom” custom_title_color=”#000000″ custom_separator_color=”#000000″][vc_empty_space height=”40px”][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width=”1/3″][vc_single_image image=”6259″ img_size=”full”][/vc_column][vc_column width=”2/3″][vc_column_text]

Na een heerlijk relaxed avondje in de sauna stapte ik een overvolle tram naar huis. Omdat het hard regende was het vochtig en benauwd en dringen geblazen om ergens aan een stang houvast te zoeken. De meeste passagiers keken nors voor zich uit of op hun telefoon. Zelf stond ik vlakbij de conducteur in het midden van de tram; ook hij keek niet vrolijk de mensenmassa in, zuchtte en leunde vermoeid achterover. 

[/vc_column_text][vc_empty_space height=”15px”][vc_column_text]

Het enige positieve dat ik op kon merken was dat hij niet meer in een glazen hokje weggestopt zat, zoals dat in de Amsterdamse trams gewoon is, maar achter een moderne open desk, waarbij normaal direct contact met de passagiers weer mogelijk is. Een goede ontwikkeling, want een glaswand ter bescherming roept sowieso eerder agressie op dan als je vanuit een open ruimte tegemoet getreden wordt. Want alles gebaseerd op angst, resoneert met angst; wanneer je daarentegen vertrouwen uitstraalt, trek je gelijkgestemd gedrag aan.

Dat overdenkende stond ik nog steeds wiebelig tussen twee toeristen in, die over mijn hoofd heen heftig in discussie waren over de halte waar zij uit moesten stappen. De conducteur riep plichtmatig en verveeld om welke hotels zich bij de volgende halte bevonden, toen een man zich door de menigte drong op weg naar de uitgang. Bij het passeren van de conducteur wierp hij deze een stralende lach toe; en terwijl hij met veel omhaal met zijn OV kaart zwaaide en uitcheckte, zei hij met een typisch Amerikaans accent; ‘Thanks for the experience!’

Ik zag de conducteur opleven; hij kon, ondanks zichzelf, een glimlach niet onderdrukken. Hij ging rechterop zitten en stak zijn hand op naar de Amerikaan, ten afscheid. Alsof hij wilde zeggen: ‘Ach, graag gedaan, het was niets.’

Maar er was iets met hem gebeurd, simpelweg door de woorden van die toerist. Want opeens realiseerde hij zich: hij verkocht hij niet alleen maar kaartjes, hij verkocht een ervaring!

Zichtbaar gegroeid keek hij trots zijn tram rond; en hij zag dat het goed was…dat er niet alleen maar chagrijnige onbehouwen passagiers zijn desk passeerden, maar ook dankbare vreemdelingen, genietend van een tramritje, al was het dan door een druilerig Amsterdam…in een volgepakte cabine…

En die Amerikaan…hij is waarschijnlijk alweer op zijn eigen honk ergens in de States…en vertelt daar over zijn bijzondere tramexperience door Amsterdam…

Ik ben hem dankbaar; omdat hij mij herinnerde aan het feit dat het toch allemaal gaat om ervaren. Daarvoor zijn wij hier toch op aarde, om in onze menselijke gedaante ervaringen te beleven en daar weer van te leren. Leuke ervaringen, nare ervaringen, it’s all in the game. We hèbben ervaringen, maar we zíjn ze niet, als we dat meer zouden beseffen zouden we wellicht minder meegesleept worden in alles wat we tegenkomen. Zouden we het meer kunnen beleven precies zoals het is. Ervaren in het moment, leuk of niet leuk, wetend dat het weer voorbij gaat; en op naar de volgende ervaring. Als je het zo bekijkt kun je het leven ook als een spannende film gaan zien, benieuwd naar de volgende scène, die zich zal ontvouwen en waarin jij je rol mag spelen, en die vol overgave mag ervaren…in de wetenschap dat je hier bent om die rol te spelen, je mag erin opgaan, maar het is een rol, het gaat puur om de ervaring…

Dan kun je ook afstand nemen van de ervaring zelf, je kijkt naar je eigen Avatar, en dat geeft ruimte…waardoor het ook makkelijker wordt om anderen dankbaar te zijn voor de ervaring die zij je geven, leuk of minder leuk…want zo kunnen we alles beleven wat menselijkerwijs mogelijk is…

Dus dank aan die Amerikaanse toerist, die zich misschien niet eens realiseerde wat voor wijsheid hij toonde…maar die door zijn opmerking zowel de conducteur als mij een ervaring rijker achterliet…

Thanks, for the experience!

~Michèle Mathezing~

[/vc_column_text][vc_empty_space][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_empty_space height=”20px”][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]Related Posts
You may like this: Waarom denk je zo?

Ben je benieuwd wat De Bewustzijn School voor jou kan betekenen?
Boek dan een persoonlijk intakegesprek bij één van onze coaches.

Niets meer missen van De Bewustzijn School?
Blijf dan op de hoogte via onze Facebook pagina en vergeet je niet in te schrijven voor onze nieuwsbrief.

De Bewustzijn School is de plek midden in de pijp in Amsterdam waar je dagelijks kan werken aan je bewustzijn en ontwikkeling door het volgen van Mind, Body & Spirit lessen. Waar je samen bent en kan werken met gelijkgestemden. Waar jij jezelf en je eigen professie kan verdiepen en uitbouwen.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]