Dit fragment komt voort uit Mariekes debuut “RISE”, een Spirituele Autobiografie & Soul Activation Book die gepland staat om juli 2021 uit te komen
“Na een nacht vol drank en peuken, Zat ik nu op de stoel voor een man. In een van de meest vooraanstaande spirituele scholen van Nederland. Ik had er al wat gezien dit jaar. Hij vroeg: “Oké, kan je mij vertellen wat je ziet in deze ruimte naast het fysieke?’. Zoals een test, zo moest ik het zien. Ik stemde mij moeiteloos af, met een kater, en zei: “Aan je linkerkant staat je broer met een strop rond zijn nek. Het gaat goed met hem en hij zegt hoi. En in de tuin staat een dokter uit de 2e wereldoorlog. Die weet nog niet dat hij dood is. Hij staat daar in zijn witte jas verdwaald te kijken.” Zijn mond viel open.
Ik liet hem mijn nieuwe vondst zien; een rode “3” stigma aan de binnenkant van mijn rechterhand die er al maanden zat. Hij viel bijna van zijn stoel van verbazing en enthousiasme. Hij pakte me bij mijn schouders en bracht me in zijn studie, vol met boeken. Van die grote rode dikke boeken. Overal waar ik keek lagen er artikelen, boeken en kunst. Hij bladerde door een van die grote, stoffige, leren oude boeken en liet mij afbeeldingen zien van mensen met stigma’s. Sommige vond ik persoonlijk vrij heftig en zei dan ook ferm: “Deze verdwijnt ook soms hè, hij is er niet altijd. Ik heb het gevoel dat het mij nu wat wilt vertellen, dat het daarom verschenen is”. Hij keek mij aan en zei: “Alleen jij weet dat. Ik kan je dat niet vertellen. Mensen met een diep bewustzijnsontwaking krijgen zoiets, of mensen waarbij het pad naar het Christus Bewustzijn versneld ingenomen mag worden, voor een reden. Maar verder kan ik je er niks over vertellen. Leg de verbinding ermee in een meditatie en kom er achter voor jezelf. Jij weet de antwoorden.”
Bij de deur eenmaal aangekomen zei hij: “Je gaven en je helderheid zijn in te zetten voor het licht. Nooit voor het donker. Onthoud dat.” “Oh ja, en rook en drink niet zoveel!”
Ik knikte en voelde wat hij zei, maar diep van binnen voelde ik mij niet klaar. De vlucht in sigaretten en drank waren er al zolang. Alsof ik mijn beeld en gevoel dan even kon vertragen in plaats van zo snel laten gaan. Alles ging zo snel in mij, ik kon het soms niet bijhouden. Mijn lichaam kon het niet bijhouden. En dan verdoofde ik het. Even niks.
Multidimensionaal Wezen
Ik dacht echt dat ik alles “uit” kon zetten met drank, drugs en roken. Maar het werd alleen maar meer en groter, dat zien en voelen. Alsof er geen ontkomen meer aan was. Iemand zei eens tegen mij: “Rustig maar Marieke, je Opa houdt zijn handen vaak over je hoofd en je ogen.” Mijn opa was toen al dood. En dat voelde ik dan ook zo. Dat hij mij vasthield. Verlichting. Even geen informatie. stilte, geen beelden. Niks. Alleen ik.
Ik verlangde daar naar. Niks ‘zien’. Als ik over de straat liep zag ik iedereen zijn verhalen, alle dimensies, vorige levens en andere energieën. Ik heb afschrikwekkende dingen gezien en gevoeld. Maar nu begon ik langzaamaan te begrijpen dat mijn weg niet was om het te stoppen of te onderdrukken. Maar om alles wat ik ben en heb gekregen van het Goddelijke te openen, te omarmen en vooral te accepteren van en in mijzelf.
Door de lagen heen van vroeger waar ik ben gaan denken dat ik gek ben, raar, of ziek en zelfs stuk.
Door de lagen heen bewegen en het omarmen van mijzelf en mijn ogen. Dat begon met eerst te voelen van alle stukken diep in mij en “ja” te zeggen tegen mijn hele wezen.
Het werd lichter. Het leven zelf werd steeds lichter, lichter en lichter. Alsof het licht anders werd. Vibing Light!”
In Liefde,
Marieke van Meijeren
The Lightrider
