Omgaan met lijden, hoe doe je dat?

[vc_row][vc_column][dt_fancy_title title=”Omgaan met lijden, hoe doe je dat?” title_size=”big” title_color=”custom” separator_color=”custom” custom_title_color=”#000000″ custom_separator_color=”#000000″][vc_empty_space height=”20px”][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width=”1/3″][vc_single_image image=”12181″ img_size=”full”][vc_empty_space height=”678px”][/vc_column][vc_column width=”2/3″][vc_column_text]

We lijden allemaal elke dag. Sommigen van ons lijden een beetje, anderen lijden heel veel. Voordat je in ontkenning gaat, geef ons de kans het uit te leggen.

[/vc_column_text][vc_empty_space height=”15px”][vc_column_text]

Wat verstaan we onder lijden?

Als je aan lijden denkt, is waarschijnlijk het eerste dat in je opkomt de meer extreme vorm van lijden: Het fysieke- en emotionele lijden veroorzaakt door dramatische gebeurtenissen zoals hongersnood in Afrika, de oorlogen in o.a. Syrië. Irak en Jemen of terrorisme overal ter wereld.

Het lijden waarover wij het over hebben is kleiner, maar niet minder belangrijk voor ons dagelijks leven, namelijk de consequenties van onszelf voortdurend onderdrukken met onze eigen beperkende gedachten en overtuigingen. Het is micro-leed maar niet minder erg omdat het elke dag in ons hoofd gebeurt. Dit micro-leed is ontstaan door gebeurtenissen uit het verleden die ons dagelijks beïnvloeden: wij noemen ze microtrauma’s.

[dt_gap height=”8″ /]

Wat is micro-lijden?

Om dit micro-lijden preciezer uit te leggen, nemen we een voorbeeld om het verschil aan te geven tussen pijn en dit lijden. Pijn is wat we voelen als we onze teen tegen de tafel stoten, die intense onmiddellijke pijnscheut die we fysiek voelen op het moment dat onze teen tegen de poot van de tafel komt. Lijden vindt plaats nadat we die fysieke pijn voelen. Het is het oordeel dat we onszelf opleggen omdat we “zo stom zijn” dat we niet voorzichtiger waren geweest, dat we geen schoenen droegen of dat we de stoelpoot over het hoofd hebben gezien. We zouden ook de tafel de schuld kunnen geven dat het ons überhaupt in de weg stond. Lijden is het emotionele- en mentale ongemak dat we onszelf opdringen omdat we overtuigingen hebben die ons vertellen dat we ons niet mogen gedragen op een bepaalde manier.

Op dagelijkse basis komen we in situaties terecht waarin we lijden door ons zelfoordeel. We lijden omdat we onszelf de schuld geven van:

• Dat stuk chocolade eten omdat het je er dik- of onaantrekkelijk doet uitzien.
  Microtrauma: Ik moet er aantrekkelijk- en slank uitzien; Ik mag geen dingen eten die ongezond zijn voor mij.
  
• Een 8 krijgen als een cijfer, omdat je gemiddelde tot nu toe een 9 was.
  Microtrauma: Ik moet een (bijna) perfecte score behalen, ik moet mijn output maximaliseren. Ik mag niet gemiddeld zijn.
• Niet in staat zijn om je baan op te zeggen terwijl je er niet van houdt.
  Microtrauma: Ik moet een baan en inkomen hebben. Ik mag geen sociale zekerheid / voordelen aanvragen; Mijn volgende baan moet mijn droombaan zijn (het moet zijn wat ik echt wil). Ik mag mijn tijd niet verspillen aan een niet zingevende baan.
• Het hele weekend niets doen omdat je de energie niet had, maar “je had je tijd moeten besteden aan het doen van dingen”.
  Microtrauma: Ik moet productief zijn. Ik mag de tijd niet verspild of nutteloos laten gaan.
• Niet voldoende bewegen terwijl je met jezelf hebben afgesproken om X kilo te verliezen of weer in die ene spijkerbroek te passen.
  Microtrauma: Ik moet fit en slank zijn. Ik mag niet aankomen of mijn gezondheid verwaarlozen.
• Een jaloerse of ontevreden partner zijn omdat je niet echt kunt omgaan met je eigen onzekerheid.
  Microtrauma: Ik moet onvoorwaardelijk geliefd worden. Ik mag me niet onbelangrijk voelen.
• “Ja” zeggen tegen de opdracht of lastige vraag omdat “nee” zeggen te moeilijk is.
  Microtrauma: Ik moet geliefd zijn bij mensen. Ik mag niemand teleurstellen.
• Niet kunnen openen in je relatie omdat je bang bent om afgewezen en in de steek gelaten te worden door de ander.
  Microtrauma: Ik moet alleen mijn ‘beste kant’ laten zien. Ik mag mijn ‘zwakheden’ en / of emoties niet laten zien.

En zo kunnen we nog wel even doorgaan..

[dt_gap height=”8″ /]

Beperkte overtuigingen en gedachten

Het lijden komt voort uit de overtuiging dat we iets van onszelf “moeten” doen, wat gekoppeld is aan een beperkende gedachte (“Ik mag niet …”). Het suggereert dat je je niet op een andere manier mag gedragen en je aan de regels moet houden. Waarschijnlijk, wanneer je je niet houdt aan één van je overtuigingen (zoals in de bovenstaande voorbeelden), zul je waarschijnlijk jezelf veroordelen omdat je die regel hebt overtreden.

Interessant genoeg weten de meesten van ons niet eens dat:

1) we deze beperkende overtuigingen hebben,

2) ze onze acties én denken over onze acties bepalen, en

3) onszelf en onze natuurlijke acties en inspiraties niet toelaten waardoor we als gevolg.

Over het algemeen hebben we talloze coping-mechanismen gevonden om met dit (onbewuste) lijden om te gaan. We sporten (heel veel), we hebben een volle agenda met sociale contacten, we klampen zich vast aan elk type scherm wanneer we niets doen, we eten- en drinken ongezonde dingen of we veroordelen onszelf zelfs over het hebben van oordelende gedachten; “Waarom ben ik altijd zo hard voor mezelf? Ik had dat niet moeten zeggen. Ik kan zo’n sukkel zijn.”

[dt_gap height=”8″ /]

Loslaten van beperkte overtuigingen

We kunnen ons lijden en de overtuigingen die eronder liggen onderzoeken. Wanneer we ons bewust worden van de momenten waarop we anderen veroordelen als bepaalde (onuitgesproken) verwachtingen niet worden gerealiseerd, ontstaat er waarschijnlijk een vorm van oordeel. “Waarom doet (ie) hij dit of dat gewoon niet?”

Over het algemeen veroordelen we onszelf zoals we anderen veroordelen. Het suggereert dat we de overtuigingen, die we als basis nemen om anderen te beoordelen, ook op onszelf zullen toepassen. Je oordelen zijn je reminder tot het herkennen van en leren omgaan met je eigen lijden. Als we onze oordelen vinden, vinden we ook de natuurlijke weg terug naar een vrijer en gelukkiger bestaan, namelijk die los staat van onze overtuigingen, meningen, analyse, labels en verwachtingen.

[dt_gap height=”8″ /]

Opdracht: zelf-onderzoek in verwachtingen en overtuigingen

Vraag jezelf eens af:

• Wat zijn de (typische) situaties waarin je anderen veroordeelt? Wanneer en hoe heb je verwachtingen van anderen?
• Zijn die oordelen en/of verwachtingen ook op jezelf van toepassing? Met andere woorden, zou je jezelf volgens dezelfde standaard beoordelen?
• Wat zou een overtuiging kunnen zijn die ten grondslag ligt aan het oordeel / de verwachting? Over het algemeen begint zo’n veroordeling met “Ik moet …” of een andere verplichting aan jezelf.

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_empty_space height=”20px”][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]