Wat nu, als ik je vraag; wat vind je een mooi innerlijk aspect van je Moeder? En wat vind je een mooi uiterlijk aspect van je Vader?
Ze mogen leven en het kan ook zijn dat een van de twee misschien er in deze fysieke wereld niet meer is. Dat maakt niet uit voor je antwoord en ook trouwens niet om van je automatische mechanismen en reactieve houding te komen in veel situaties, waar je van baalt. Wat je graag anders zou willen zien.
Kijk, we ontvangen alles van onze ouders. ‘The Good and the Ugly’
Alleen we zijn geneigd om alleen ‘the good’ te omarmen en ‘the ugly’ het liefst niet. Of, misschien kunnen we dat niet omdat we het niet zien? Niet bewust.
Je triggers in je dagelijks leven, je werk, in je relaties en om jezelf te realiseren in dit leven als JIJ, komen grotendeels voort uit; DNA, en je theta bewustzijn toen je 0-6 jaar oud was. Je zoog alles als een spons op. Wat mama deed, hoe mama praat, hoe mama denkt, wat mama zegt, hoe mama emotioneel beschikbaar is, hoe mama liefde deelt met papa, hoe mama voor zichzelf zorgt en ook voor ons.
Papa zag je ook, maar meestal niet zo vaak. Hij was misschien wel vaak weg, op weg naar werk. Hoe praat hij, hoe deed hij als hij er wel was, hoe stroomde de liefde om en om, hoe was hij met mama en hoe waren de woorden die hij sprak.
Je zoog alles op. Alles. Dat betekent:
Dat wat er op de stoel zit 50% mama is en 50% papa is.
En dat is iets wat we niet weten.
Kijken we alleen naar de mooie dingen van de vader of de moeder? Dan zien we niet ‘het geheel’. Dat noemen we ook wel het witte-krans-verhaal. We zijn letterlijk verblind, omdat de ‘realiteit’ te pijnlijk is. We draaien het om en zeggen alleen; ‘ik heb de liefste mama van de hele wereld’. En daarmee zien we haar en dus ook onszelf niet als ‘Geheel’.
Zien we de vader alleen maar als de afwezige man, dan zien we wederom onze vader ook niet volwaardig voor wat hij is. En daarmee ontzeggen we ons de ene helft van hem en in onszelf.
De onderlaag van alles is gevoed van Liefde. Ze hebben ons het leven gegeven en daarmee is dat gelijk het grootste geschenk! Om daar te kunnen komen, naar het GEVOEL daarvan, moeten we afdalen in onze herinneringen, die wellicht niet zo plezierig zijn met mama of papa. Maar daar zit wel ons goud verborgen.
