Wat je kunt leren van donuts (en beren op je weg)

[vc_row][vc_column][dt_fancy_title title=”Wat je kunt leren van donuts (en beren op je weg)” title_size=”big” title_color=”custom” separator_color=”custom” custom_title_color=”#000000″ custom_separator_color=”#000000″][vc_empty_space height=”20px”][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width=”1/3″][vc_single_image image=”8853″ img_size=”full”][vc_empty_space height=”678px”][/vc_column][vc_column width=”2/3″][vc_column_text]

Soms zijn er van die boeken die je enorm veel inzichten geven. Waarbij er al lezend een bak klaterende kwartjes bij je valt, alsof je zojuist de mega-jackpot hebt gewonnen. Het boek ‘Feel the fear and do it anyway’ van Susan Jeffers is voor mij zo’n ‘verrek-zit-dat-zo’ boek.

.

[/vc_column_text][vc_empty_space height=”15px”][vc_column_text]‘Feel the fear and do it anyway’ is een lekker praktisch boek, dat mij in ieder geval een aantal geweldige eyeopeners opleverde. Zoals deze quote uit het boek: ‘Focus on the donut, not on the hole.’ Wow.

Half vol of half leeg?
Die bekende vergelijking met dat halfvolle of juist dat halflege glas kende ik wel. Ik had er eerlijk gezegd niet zoveel mee, want ik heb daar geen enkel beeld bij. Laat je me echter aan een donut denken? Yep, dan heb je me! Ik snapte dan ook meteen wat de auteur Susan Jeffers met deze quote bedoelde.

Vallend kwartje
Kedéng, het kwartje viel. Want ik kon (ok, kan) nogal eens ergens als een berg tegenop zien. Me druk maken om dingen die misschien wel eens misschien ooit misschien zouden kunnen gebeuren. Ik heb nogal de neiging om al bij voorbaat 101 doemscenario’s te verzinnen. En om vooral van die enorme beren te zien, op welke weg dan ook.

Beren herkennen
Misschien herken je een aantal van mijn ‘beren’:
– uitstelgedrag. ‘Morgen ga ik écht dat spannende telefoontje doen’. En dit vervolgens rustig dagen achter elkaar tegen jezelf blijven herhalen. Morgen: yeah right…
– vluchtgedrag. Als bijvoorbeeld die vreselijke berg strijkwerk (die er al een paar dagen ligt) opeens reuze interessant wordt, zodra je dat spannende telefoontje moet plegen.

Omgaan met beren op de weg
Verreweg de meeste beren op mijn weg bleken achteraf angstige hersenspinsels te zijn. Fjiew. Af en toe doken er daadwerkelijk grote griezelige grizzly’s op mijn weg op. Niet leuk, maar ik leerde ook daarmee om te gaan.

Hoe? Door te onderzoeken op welke momenten en in welke situaties ik die beren voor me zag. Vaak zijn dat momenten waarop ik zelf geen controle heb over de uitkomst. Nogal een dingetje voor een lichtelijke controlfreak zoals ik. Dat triggert onmiddellijk mijn onzekerheid, en daar zijn die beren op de weg dol op.

Beregoed of niet
Inmiddels kan ik ‘berenmomenten’ redelijk relativeren. En weet ik ook dat beren op de weg je ook juist kunnen helpen. Oom je te waarschuwen, scherp te houden of om je uit te dagen. Soms blijken die beren zelfs lieve teddyberen met een hoog knuffelgehalte te zijn. Wel jammer dat je ook dat laatste vaak pas achteraf ontdekt. 😉

Food for thought
Ik kon (ok, kan) me ook vooral druk maken om wat er (nog) niet is, in plaats van me gelukkig te prijzen met dat wat ik wél heb. Want ik betrapte mezelf er regelmatig op – tijdens het lezen van het boek – dat ik vooraf veel vaker onzekere en angstige gedachten heb. In plaats van me ergens op de verheugen (of gewoon maling aan te hebben). Hmm. Food for thought, die donut…

101 of 102 doemscenario’s
Misschien ken je het wel: je verzint 101 doemscenario’s voor dat sollicitatiegesprek, die leuke date of een andere spannende gebeurtenis. Met knikkende knieën en klotsende oksels ga je naar die afspraak. En blijkt die spannende afspraak ontzettend leuk te zijn. Heb je dus voor niets vooraf lopen stressen! Of doemscenario 102 doemt op. Eentje dat je nog niet had bedacht maar waar je nu opeens middenin zit. Zucht. 

Herkenbaar? Maar waarom zou je je druk maken over allerlei doemscenario’s, als die dus toch bijna nooit uitkomen?

Moraal van het verhaal
Een mooie vraag om eens over na te denken: focus jij je op zo’n heerlijke donut of alleen maar op het gapende gat in het midden? Verheug jij je op zo’n verrukkelijk uitziende donut in je favoriete smaak?

Of maak je je druk dat er een gat in het midden van die donut zit? Dat je suikerspiegel enorm gaat stijgen, of dat je nu misschien een gaatje krijgt in je gebit? En zie je vooral enge beren op je weg of zijn het eigenlijk behulpzame teddyberen?

Do nut worry
Mijn tip: do nut worry. 😉 Ga liever in gesprek met je eigen beren: vraag jezelf ( en je beren) waar je nu eigenlijk echt bang voor bent? Voor afwijzing? Afkeuring? En zijn die gedachten reëel? Of zijn dit soort situaties in het verleden juist wel goed gegaan? En kies vervolgens of jij je laat wegjagen door die beren, of dat jij juist degene bent die ze wegjaagt. Alles is ok: als je maar weet dat je altijd een keuze hebt.

Neem eens een andere route als je beren op je weg tegenkomt. Laat zien dat ze ongelijk hadden door toch dat ene spannende te doen, en geef die beren na afloop een dikke vette high-five. Het leven is té mooi, en jij bent té bijzonder om je – door wat voor beren dan ook – op je weg te laten tegenhouden.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_empty_space height=”20px”][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]

Niets meer missen van De Bewustzijn School?
Blijf dan op de hoogte via onze Facebook pagina en vergeet je niet in te schrijven voor onze nieuwsbrief.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]