[vc_row][vc_column][dt_fancy_title title=”De eerste reis – Tamara Schvitz” title_size=”big” title_color=”custom” separator_color=”custom” custom_title_color=”#000000″ custom_separator_color=”#000000″][vc_empty_space height=”20px”][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width=”1/3″][vc_single_image image=”5516″ img_size=”full”][/vc_column][vc_column width=”2/3″][vc_column_text]
Een ervaring die we in ieder geval allemaal met elkaar gemeen hebben is die van geboren worden. Waar ter wereld en op welke manier ook, onze geboorte ging vooraf aan het leven dat we nu leiden. We verlieten het lichaam van onze moeder en waren actief betrokken in dat proces.
[/vc_column_text][vc_column_text]
We maakten een landing op de wereld en hadden een ingrijpende ervaring te verwerken. Maar zoals we nu vaak geen bewuste herinnering aan onze eigen geboorte hebben, zo is er in onze cultuur ook weinig bewustzijn van de betekenis en de impact van geboren worden op ons verdere leven en van het bewustzijn dat baby’s hebben. Hierdoor kunnen baby’s voor een deel niet helemaal gezien of gehoord worden in hun ervaring, ondanks de liefdevolle intenties en de welwillendheid van de ouders.
Over het algemeen wordt het idee dat baby’s een hoog ontwikkeld bewustzijn hebben en dat ze alles wat met hun en om hen heen gebeurt bewust meemaken – niet breed gedragen. Dit komt door het heersende denkbeeld waarop onze medische wetenschap gebaseerd is dat bewustzijn ontstaat vanuit de vorm, vanuit de ontwikkelde of zich ontwikkelende hersenen. En omdat de hersenen van een baby nog niet volledig zijn ontwikkeld wordt hen ook minder bewustzijn en intelligentie toegeschreven.
Maar wat veel culturen al veel langer weten en waar onze westerse wetenschap ook langzaam achter komt is dat het precies andersom is. Dat de vorm ontstaat vanuit bewustzijn, vanuit de zichzelf organiserende intelligentie die ten grondslag ligt aan alles wat leeft en dat bewustzijn niet van de hersenen is. Uit dat standpunt bekeken is het heel natuurlijk dat baby’s gevoelig en intelligent zijn. Ik geloof zelfs dat ze vele malen gevoeliger zijn dan wij, omdat ze door hun afhankelijkheid zo aangewezen zijn op het opvangen van allerlei informatie uit de directe omgeving en ook omdat ze nog niet geleerd hebben om op een bepaalde manier naar de wereld te kijken.
Dus wat betekent het om geboren te worden? En hoe en waarom communiceren baby’s hun verhaal?
Binnen de perinatale psychologie wordt al decennialang onderzoek gedaan naar deze vragen. Zoals het baren en moeder worden voor de vrouw een betekenisvolle transitie in haar leven vormen, zo blijkt de geboorte dat ook voor de baby te zijn. We weten en begrijpen hoe spannend, uitdagend, soms beangstigend en vermoeiend een bevalling voor een vrouw kan zijn, en we kunnen er wel vanuit gaan dat de baby tijdens zijn/haar geboorte met dezelfde emoties wordt geconfronteerd. Je zou de geboorte kunnen zien als een eerste spannende reis naar het onbekende en als een initiatie in het mens-zijn. Het overkomen van het obstakel dat de geboorte vormt, legt een eerste basis voor hoe we met uitdagingen in ons verdere leven omgaan en is mede-bepalend voor ons gevoel van zelfvertrouwen.
Maar zoals wij nu ook na een spannende ervaring met een goede (of minder goede) afloop de behoefte hebben ons verhaal te doen, zo hebben baby’s die behoefte ook. Baby’s huilen, daar is iedereen bekend mee. Maar op welke manier baby’s door te huilen communiceren is een stuk moeilijker navolgbaar. Als jonge ouders probeer je er zo goed mogelijk achter te komen wat je baby nodig heeft en wil je ook dat je baby het liefst gauw weer stil is. Dat is heel begrijpelijk, want beginnend ouderschap is op zich al behoorlijk overweldigend. Vaak voelen ouders op momenten ook aan dat de baby om iets anders dan een onbevredigde directe behoefte huilt. Baby’s kunnen een herinnering aan hun geboorte of zelfs prenatale tijd opeens opnieuw beleven, ze zijn dan echt weer even terug in dat moment en kunnen vreselijk huilen. Soms is daarin ook een duidelijke emotie te ontwaren als woede, angst of verdriet. Echter is er vanuit de samenleving weinig begeleiding en inzicht hoe hiermee om te gaan.
Het helpt een baby al enorm als de ouders deze emoties de ruimte kunnen geven, als de baby mag huilen in de vertrouwde nabijheid van zijn/haar ouders. Als de ouders in hun hart het begrip dragen dat de hele gebeurtenis rondom geboren worden voor de baby minstens zo ingrijpend was als voor de ouders zelf en als ze de baby met empathie voor hun verwerkingsproces tegemoet kunnen zien, krijgt een baby al zo’n belangrijke boodschap mee: Mijn verhaal doet er toe. Mijn emoties mogen er zijn. Ik mag zijn zoals ik ben.
Wens voor nu en de toekomst
Baby’s die in liefdevolle gezinnen opgroeien zullen niet in de pijn of angst van hun geboorteverhaal blijven hangen. Baby’s zijn veerkrachtig en groeien vaak uit tot gelukkige kinderen. Ik wil met dit verhaal ook absoluut niet het gevoel aan ouders geven dat ze tekortschieten omdat ze het huilen van hun baby niet kunnen ‘lezen’. Wat ik hier deel gaat meer om een cultureel besef dat hopelijk langzaamaan breder draagvlak zal vinden. De laag van bewustzijn die ik aanspreek is een dieperliggende, de plek waar zoveel mensen een diepe onzekerheid voelen en een terughoudendheid in het opkomen voor hun behoeften. Het is de plek waar patronen in ons gedrag ontstaan die niet altijd te doorgronden zijn en die ons niet altijd goed doen. Dit zijn de stukjes van onszelf die we nu weer helen door bijvoorbeeld aan yoga, mindfullness en andere therapievormen te doen.
De periode van geboren worden draagt de potentie in zich een krachtige basis te vormen voor hoe we in het leven zullen staan. Moeilijkheden horen uiteraard bij het leven en dragen bij aan onze persoonlijke groei, maar we moeten wel voldoende vertrouwen in het leven hebben om de moeilijke momenten in ons leven echt toe te durven laten, zodat we ook de schoonheid ervan kunnen zien.
Het is mijn wens voor nu en de toekomst dat prille gezinnen door naasten beschermd en verzorgd mogen worden vanuit een breedgedragen, diepgevoeld begrip van de intelligentie en kwetsbaarheid in baby’s die pasgeboren zijn en in volwassen geworden baby’s die net een baby hebben gekregen.
~Tamara Schvitz~
Aanstaande of prille ouders die graag meer willen weten over dit onderwerp of op zoek zijn naar begeleiding hierin kunnen contact opnemen via mijn website: www.me-to-we-yoga.nl.
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]Related posts
Tamara’s vorige artikel: Baby versus Spirituele groei.
Niets meer missen van De Bewustzijn School?
Blijf dan op de hoogte via onze Facebook pagina en vergeet je niet in te schrijven voor onze nieuwsbrief.
De Bewustzijn School is de plek midden in de pijp in Amsterdam waar je dagelijks kan werken aan je bewustzijn en ontwikkeling door het volgen van Mind, Body & Spirit lessen. Waar je samen bent en kan werken met gelijkgestemden. Waar jij jezelf en je eigen professie kan verdiepen en uitbouwen.
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
