[vc_row][vc_column][dt_fancy_title title=”Dagboek van mijn Lichaam – Mariette Reineke” title_size=”big” title_color=”custom” separator_color=”custom” custom_title_color=”#000000″ custom_separator_color=”#000000″][vc_empty_space height=”20px”][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width=”1/3″][vc_single_image image=”5499″ img_size=”full”][/vc_column][vc_column width=”2/3″][vc_column_text]
Graaien, snaaien & snacken
Ik kijk naar een foto van een lege Ben & Jerry’s bak ijs en vervolgens een leeggegeten bakplaat waar ooit brownies in gezeten hebben. Of we deze plaatjes herkennen? Ik zit bij een workshop die over suiker gaat en de enorme hoeveelheden die we ‘ongemerkt’ binnenkrijgen.
[/vc_column_text][vc_column_text]Ik herken de foto’s niet, omdat ik niets met ijs en brownies heb. Ik (her)ken echter wel degelijk het fenomeen ‘comfort food’ en het zin hebben in iets lekkers. Of in mijn ervaring: even niet willen voelen en weggaan bij mezelf. Zeggen dat ik iets niet mag, heeft totaal geen zin. Dan ga ik er nog meer van eten en vertel ik mezelf dat het nu toch niet meer uitmaakt. Maar wat werkt wel en waarom hebben we zo’n behoefte aan zoet?
Tijdens de workshop hebben we het over onze ‘go to food’ en moeten we delen waar we naar graaien en snaaien als we even iets nodig hebben. Het klinkt alsof we junks zijn; dat zijn we ook. Suiker is blijkbaar nog verslavender dan cocaïne, zo wordt mij verteld. Dat geloof ik meteen, want ik heb met beide ervaring. Ik heb ooit in een ver verleden een kortstondige fling met coke gehad. Van de ene op de andere dag kon ik het achter me laten. Maar suiker…..heel ander verhaal. Ik ben nu zo’n zes jaar bewust bezig om afscheid van suiker te nemen en het is  een hele reis. Ik eet vrijwel geen suiker en ook geen fruit, maar stop zeker nog dingen in mijn mond die zoet zijn.
Zo ben ik verslaafd aan mayonaise en ik koop niet altijd de mayo zonder toegevoegde suiker. En zo’n bak met pepermuntjes in een restaurant? Soms zit mijn hand erin voor ik het zelf door heb. Maar suiker is niet mijn go to food als ik zin heb om te snacken. Dat zijn nootjes, pinda’s en tortilla chips. Als ik tegen mensen zeg dat ik noten eet, krijg ik altijd terug: oh, maar dat is toch niet zo erg, dat is gezond. Nee, zeg ik dan, niet in de hoeveelheden waarin ik ze eet. Daarbij blijft het comfortfood en is de impact hetzelfde: het geeft me een zwaar gevoel en ik ga weg bij mezelf. Kortom, snacken is snacken. Als je een hele zak worteltjes wegwerkt, is dat precies hetzelfde als een rol met drop. We hebben van worteltjes iets gezonds gemaakt, maar de energie waarin en de reden waarom we ze eten, is hetzelfde als suiker. Het meeste zoet kan ik met het grootste gemak laten staan, maar een schaaltje met amandelen kan rekenen op mijn volledige aandacht. Taart bij een verjaardag? Nee, bedankt. Dat ik dan ongezellig ben of dat ik al zo slank ben dus er kan echt wel een stukje taart vanaf, raakt me niet meer. Ik ga liever het gesprek aan, deel mijn ervaring en vertel dat ik al zoet van mezelf ben. Maar hoe komt het dan dat je zo’n stuk taart of die pot met drop kan laten staan, wordt mij gevraagd. Ben ik soms heel streng voor mezelf? Nee, dat was ik wel, maar niet meer. En daarom lukt het mij.
Ik ben me minder gaan richten op eten (wat wel en wat niet) en meer op mij. Hoe ben ik met mezelf, hoe zorg ik voor mezelf en in welke kwaliteit leef ik. Maar vooral ook: wat zijn mijn onvervulde behoeftes en wat mag ik meer aan mezelf geven. Dat is namelijk onze valkuil en de reden dat we niet één brownie eten, maar de hele bak. We richten ons te veel op wat we wel of niet in onze mond stoppen. Als we die brownie in onze mond stoppen, hebben we daarvoor allang besloten om weg te gaan bij onszelf en niet te willen voelen wat er werkelijk aan de hand is. Daarbij hebben zoveel mensen behoefte aan suiker omdat ze chronisch moe zijn. Uitgeput. Ze denken en zeggen van niet, maar hun lichaam schreeuwt om slaap. We zijn volledig uit ons ritme en hebben suiker nodig om onszelf zoet én wakker te houden. Haal een week alle suikers weg, dan verschijnen er niet veel mensen op tijd op hun werk.
Dus wat werkt wel? Richt je minder op het eten en ga eerlijk kijken naar wat werkelijk je behoefte is als je zin hebt in zoet. Ben je misschien moe? Voel je je alleen en heb je behoefte aan contact? Mag je jezelf misschien wat meer waarderen? Kan het zijn dat je wat liever voor jezelf mag zijn? Is er iets wat je wilt zeggen, maar wegstopt? Wil je jezelf belonen voor iets? Hoe eerlijker je hierin bent, hoe makkelijker het is om dat stuk taart over te slaan. Het gaat namelijk niet om het stuk taart en ook niet om die brownie. Het gaat om jou en waar je voor kiest en wat je werkelijk nodig hebt.
Na de workshop valt mijn oog op een bakje met van die heerlijke geroosterde amandelen. Oei. Even mezelf belonen voor de geweldige workshop die ik die middag gegeven heb. Ik graai vol met mijn hand in het bakje…..Hi, mijn naam is Mariette en ik ben verslaafd aan nootjes.
~Mariette Reineke~
Lees meer van Mariette op haar eigen website: Heartstorm.
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]Related posts
Lees Mariette’s vorige artikel voor De Online School: Ik ga op reis en neem mee…
Niets meer missen van De Bewustzijn School?
Blijf dan op de hoogte via onze Facebook pagina en vergeet je niet in te schrijven voor onze nieuwsbrief.
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
